Rok 2012 został ogłoszony przez Sejm Rzeczpospolitej Polskiej rokiem Janusza Korczaka. W tym roku przypada 100. rocznica założenia przez Korczaka sierocińca dla dzieci żydowskich w Warszawie oraz mija 70 lat od jego śmierci w obozie zagłady w Treblince.
Janusz Korczak , właściwie Henryk Goldszmit, ur. 22 VII 1878 lub 1879 r. w Warszawie , zginął ok. 10 VIII1942 r., zamordowany przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym Treblinka. Nowelista, powieściopisarz, publicysta, pedagog. ukończył medycynę na Uniwersytecie Warszawskim. W 1903 rozpoczął prace w szpitalu dziecięcym w Warszawie, równocześnie rozwijał działalność w czytelniach Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności i pracę literacką.
W 1911 objął dyrekcję Domu Sierot dla dzieci żydowskich, a po wojnie także naszego Domu – sierocińca dla dzieci polskich. Założył i redagował „Gazetę domu Sierot” i „Gazetkę Naszego Domu”. W latach 1926 – 30 prowadził „Mały Przegląd”, pismo eksperymentalne, redagowane przez dzieci. Debiutował sztuką „Którędy?”, która w 1899 w konkursie „Kuriera Warszawskiego” uzyskała wyróżnienie. Wkrótce rozpoczął współpracę – jako felietonista – z tygodnikiem humorystyczno – satyrycznym „Kolce”.
Od 1901 zaczęły się kolejno ukazywać utwory literackie i pedagogiczne Korczaka :
- „Dzieci ulicy” 1901 r.
- „Dziecko salonu” 1906 r.
- „Mośki , Joski i Srule” 1910 r.
- „Józki , Jaśki i Franki” 1911 r.
- „Bobo” 1914 r.
- „Sława” 1913 r.
- „Jak kochać dziecko” 1919 – 20 r.
- „Król Maciuś Pierwszy” i „Kró1 Maciuś Pierwszy na Wyspie Bezludnej” 1923 r.
- „Kiedy znowu będę mały” 1925 r.
- „Prawo dziecka do szacunku” 1929 r.
- „Pedagogika żartobliwa” 1939 r.
- „Kajtuś Czarodziej” 1935 r.
Janusz Korczak umiejętnie łączył cechy lekarza, literata i pedagoga. Żądał równouprawnienia dziecka, prawa dziecka do szacunku, do poważnego traktowania jego spraw i przeżyć, do suwerennej odrębności i specyfiki – „prawa dziecka , by było tym, czym jest”. Chciał przede wszystkim zapewnić dziecku swobodę harmonijnego rozwoju całej osobowości, wydobyć pełnię ukrytych sił, wychowywać w umiłowaniu dla dobra, piękna i wolności.