Dzień Bibliotekarza i Bibliotek to święto, które zostało zainicjowane przez Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich i od wielu lat rozpoczyna Tydzień Bibliotek, trwający od 8 do 15 maja.
Pierwszy raz bibliotekarze świętowali w 1985 r., przy udziale Okręgowego Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich we Wrocławiu.
Dzień ten jest symbolem pracy bibliotekarzy i świętem, w którym jest okazja do przedstawienia dokonań i zawodowych osiągnięć społeczeństwa bibliotekarskiego, jak i refleksji o tożsamości bibliotek i ich roli w budowaniu dziedzictwa kulturowego.
W tym czasie w bibliotekach w całym kraju odbywają się różne imprezy: spotkania autorskie, wspólne czytanie, konkursy czytelnicze.
W obecnej sytuacji zamknięcia i izolacji, Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich zwróciło się do swoich członków działających w strukturach w całym kraju, jak również do dyrektorów i pracowników bibliotek z pytaniem, czy w warunkach pandemii, bez dostępu do realnej przestrzeni bibliotecznej i w warunkach zdalnego komunikowania się bibliotekarzy jest możliwe i zasadne zorganizowanie Tygodnia Bibliotek w formach online.
W wyniku konsultacji Stowarzyszenie Bibliotekarzy Polskich podjęło decyzję o utrzymaniu wieloletniej tradycji realizacji ogólnopolskiego programu Tydzień Bibliotek, połączonego ze świętem Dnia Bibliotekarza, w tym samym co zwykle terminie, czyli w okresie 8-15 maja, ale wyłącznie online. W ten sposób możemy zamanifestować naszą obecność i działalność czytelnikom, organizatorom, użytkownikom poprzez wykorzystanie różnych form i narzędzi komunikacji wirtualnej.
W tym kontekście hasło tegorocznego Tygodnia Bibliotek „Zasmakuj w Bibliotece” nabiera szczególnego znaczenia. Pokażemy państwu, że w każdych okolicznościach potrafimy nowocześnie działać i docierać do naszych czytelników.
Biblioteka poleca:
CIEKAWOSTKI O BIBLIOTECE
Największa Biblioteka na świecie
Biblioteka Aleksandryjska – największa biblioteka świata starożytnego założona w Aleksandrii przez Ptolemeusza I Sotera za radą Demetriusza z Faleronu. Biblioteka działała prawdopodobnie od III w. p.n.e. Składała się z biblioteki wielkiej, zwanej Bruchejonem (od dzielnicy Aleksandrii), mieszczącej się przy Musejonie, i biblioteki małej, czyli Serapejonu (zbiory jej znajdowały się w świątyni Serapisa). Zgromadzono w niej prawie całe piśmiennictwo greckie, a także etiopskie, hebrajskie, indyjskie i perskie. Całość zbiorów liczyła od 400 do 700 tys. zwojów rękopiśmiennych. Biblioteka Aleksandryjska została całkowicie zniszczona : 47 p.n.e. spłonął Bruchejon podczas zdobywania Aleksandrii przez Cezara ; 391 n.e. zniszczono podczas rozruchów Serapejon ; 641 spłonęły prawdopodobnie ocalałe resztki, kiedy Aleksandrię zdobywał kalif Omar I.
W 2002 roku podczas Światowego Dnia Książki otwarto nowy gmach Biblioteki Aleksandryjskiej. Został on zbudowany na miejscu biblioteki starożytnej. Budowę rozpoczęto w 1997 roku z inicjatywy rządu egipskiego i UNESCO. Gmach biblioteki wykonany ze szkła i betonu wznosi się na wysokość 35 metrów. Zbudowany jest na planie koła o średnicy 160 metrów. Wewnątrz mieści się czytelnia (zajmująca siedem poziomów ułożonych tarasowo), Muzeum Nauki, Instytut Kaligrafii, centrum konferencyjne, szkoła bibliotekarska. Obok położony jest budynek planetarium. Biblioteka docelowo ma pomieścić 8 miliomów woluminów.
Największa Biblioteka w Polsce
Największą biblioteką jest Biblioteka Jagiellońska – polska akademicka biblioteka w Krakowie Jest to główna biblioteka Uniwersytetu Jagiellońskiego, która wraz z Biblioteką Medyczną Collegium Medicum oraz bibliotekami wydziałowymi i instytutowymi tworzy system biblioteczno-informacyjny UJ. Historia Biblioteki Jagiellońskiej powiązana jest nieodłącznie z historią samego Uniwersytetu Jagiellońskiego, stąd też za datę jej utworzenia uznaje się rok 1364. Do dzisiaj zachowały się kodeksy, używane w XIV wieku. Do XVI wieku jej zbiory stale się powiększały, dopiero wiek XVII i XVII przyniósł pewien kryzys. Z pomocą przyszła Bibliotece i całemu uniwersytetowi Komisja Edukacji Narodowej w osobie Hugona Kołłątaja. Na jego wniosek połączono rozproszone zbiory i utworzono jedną biblioteką ogólnouniwersytecką o charakterze publicznym. Rozkwit biblioteki na przełomie XIX i XX wieku wiąże się także z osobą Karola Estreichera, twórcy Bibliografii Polskiej, który dbał zwłaszcza o wzrost liczby druków w języku polskim. W latach 1931-1939 postawiono bibliotece nowy gmach, który w latach późniejszych był dwukrotnie rozbudowany. Obecnie kubatura gmachu Biblioteki wynosi 145 248 m3, powierzchnia użytkowa 32891 m2, a pomieszczenia biblioteczne zajmują 27 287 m2. Biblioteka wyposażona jest w 10 czytelni ogólnych i specjalistycznych, salę katalogów, wypożyczalnię, magazyny biblioteczne, 2 sale wystawowe oraz salę konferencyjną.
Najstarsza Biblioteka w Polsce
Najstarszą w Polsce jest Biblioteka Dominikanów w Krakowie, czyli Biblioteka Kolegium Filozoficzno-Teologicznego Polskiej Prowincji Dominikanów. Funkcjonuje prawdopodobnie od pierwszej połowy XII wieku (w 1222 roku św. Jacek założył w Krakowie pierwszy w Polsce konwent dominikanów). Najstarsza jednak zachowana w archiwaliach wzmianka o bibliotece pochodzi z roku 1514. Ze źródeł historycznych wynika, że klasztor był intelektualnym centrum dominikanów, a bogate księgozbiory służyły braciom z całego kraju. W roku 1850 wielki pożar Krakowa objął również klasztor dominikanów – spłonęła wtedy większa część księgozbioru. Po pożodze zbudowano nowe pomieszczenie dla biblioteki. Do naszych czasów z pierwszych lat funkcjonowania biblioteki krakowskiego klasztoru zachowało się niewiele dzieł. Dzięki hojności fundatorów i przyjaznym stosunkom z księgarzami i drukarzami w krótkim czasie rozrosły się zbiory biblioteki o wiele wartościowych dzieł. Obecnie placówka liczy prawie 100 tys. woluminów książek, ponad 20 tys. roczników czasopism oraz blisko 20 tys. starych druków.