Ta książka to saga skandynawskiej rodziny Björndal z dalekiej północy, opisuje losy czterech pokoleń. Tytuł nawiązuje do miejsca akcji – dwór położony jest w lasach, które rosną niezmiennie, choć ludzie umierają. Panują tu surowe warunki życia. Las jest karczowany pod pastwiska i pola.
Ród szczyci się pochodzeniem z rodziny królewskiej. Są to ludzie uczciwi, szlachetni, pracowici – etos protestancki. Finałowym wydarzeniem jest fakt, że ostatnia właścicielka po śmierci męża daje dzierżawcom ziemię na własność. Oni stracili ją popadając w długi.
Życie jest drogą ku śmierci. Utwór przedstawia dojrzewanie religijne Daga (starszego). Przeżył on silnie śmierć rodziny brata, uważał, że to była kara za grzechy całej rodziny. Ostatnie słowo jego umierającej szwagierki to było „miłosierdzie”. Po tym wydarzeniu Dag zaczął być bardziej wyrozumiały i litościwy dla ludzi.
Literatura skandynawska często opisuje trudne warunki życiowe i ciężką znojną pracę na tle pięknej dziewiczej i surowej przyrody.